Wat is co-sleeping en tot welke leeftijd blijf je het doen? Dit is een lastige vraag, aangezien veel ouders er verschillende opvattingen over hebben. Co-sleeping is samen slapen met een baby. In deze blog bespreken we wat de gevolgen kunnen zijn en tot welke leeftijd het wenselijk is om te doen.

Wat is co-sleeping en tot welke leeftijd blijf je het doen?

Samen slapen met een baby kan voor veel ouders de beste manier zijn om de baby veilig te houden.

Het is natuurlijk om te voelen dat het dichtbij je hebben van je baby de beste plek is. Het kan ook ontmoedigend zijn om alle veiligheidsmaatregelen te onderzoeken die betrekking hebben op baby's en peuters. Over hun slaapomgeving om wiegendood, om verstikking en andere gevaarlijke omstandigheden te voorkomen. Toch suggereert enig onderzoek dat samen slapen ook risico's met zich mee kan brengen. En wetenschappers ontmoedigen samen slapen, vooral voor kinderen jonger dan 4 maanden.

Zorgen over verstikking en psychologische problemen

Dit is gedeeltelijk te wijten aan zorgen over verstikking en aan het ontwikkelen van psychologische problemen. Zoals depressie, angst en grensproblemen naarmate de baby ouder wordt. Nieuwere onderzoeken suggereren dat baby's die samen met hun ouders hebben geslapen tijdens de pasgeborenefase geen extra risico lopen.

Met name op het ontwikkelen van een zorg voor de geestelijke gezondheid. Op de leeftijd van één jaar zou een kind echter moeten overgaan naar zijn eigen slaapruimte. Dit om een opkomend zelfgevoel mogelijk te maken en onafhankelijk en oplossingsgericht denken op de lange termijn te bevorderen.

Codependent

Als we onze kinderen te lang onze ruimte laten delen, lopen ze het risico codependent te worden. Of verstrikt te raken in ouderfiguren. Dit kan hun aanpassing zowel op korte als op lange termijn schaden. Als ouders het gevoel hebben dat ze samen met hun baby willen slapen, kan een mand een veilig alternatief zijn.

Het beste is om het kind tegen de leeftijd van één jaar naar zijn eigen ruimte over te laten gaan. Zo kan zelfverzachtend en ander oplossingsgericht gedrag ontstaan dat verband houdt met een goed aangepaste volwassenheid.

Leer jouw kind beetje bij beetje om onafhankelijk te worden

Het delen van een bed met jouw kind kan een goede impact hebben. Omdat je kind meer aan jou gehecht kan zijn en zich veiliger voelt door naast je te slapen. Leer je kind beetje bij beetje hoe onafhankelijk te zijn.

Stop met samen slapen met je baby op de leeftijd van twee

Samen slapen komt vaak voor tijdens de eerste twee levensjaren van een baby. Dit houdt vaak in dat je een bed deelt met het kind. Of dat hun bed of wieg in dezelfde kamer staat. Het is een methode die door ouders wordt gebruikt om kinderen te helpen zich 's nachts minder gestrest te voelen. Hoewel er gezondheidsvoordelen zijn, is het uiteindelijk beter om uiterlijk op de leeftijd van twee jaar te stoppen. Dit komt omdat hoe langer je wacht, hoe groter de kans is dat er langetermijneffecten zullen zijn.

Ten eerste kan het er vaak toe leiden dat jouw kind lijdt aan een gebrek aan zelfredzaamheid. Dit betekent dat ze niet zelf in slaap kunnen vallen. Wat vaak kan leiden tot meer stress en zelfs het risico op slapeloosheid. Bovendien kan het kind in kwestie in zijn volwassen leven problemen krijgen met het aangaan van relaties met andere mensen. Omdat ze uiteindelijk een extreme emotionele gehechtheid aan hun ouders hebben gevormd. Het is niet altijd het geval, maar het gebeurt wel. Vooral als samen slapen langer duurt dan twee jaar.

Angst en stress

Bovendien bestaat de kans dat het kind meer angst en stress krijgt naarmate het ouder wordt en zelfstandig gaat slapen. Omdat ze er zo aan gewend waren iemand te hebben om op te vertrouwen tijdens het slapen. Zodra ze beginnen over te schakelen naar zelfstandig slapen kunnen ze moeite gaan krijgen om zichzelf te kalmeren. Zelfs als volwassene.

Er is ook een kans dat de algemene ontwikkeling van het kind wordt belemmerd naarmate het ouder wordt. Er kan moeite ontstaan om een eigen identiteit te vormen. Dit komt omdat de meeste kinderen leren om zelfstandig hun eigen identiteit te ontwikkelen. Maar als het kind het bed blijft delen met zijn ouder, kan dat verstoord raken.

Laat jouw kind alleen slapen op vijfjarige leeftijd

Ouders moeten al vanaf vijf jaar slapen in hun eigen ruimte introduceren. Dit is wanneer ze volgroeid zijn en nog jong genoeg om te wennen aan hun bed en ruimte.

Samen slapen ouder dan vijf jaar kan de kans vergroten dat een kind ongezonde gewoonten ontwikkelt. Zoals het weigeren de waarde van privacy in overweging te nemen en te behoeftig zijn. Ook is de algemene vuistregel dat wanneer kinderen naar school gaan, ze meer moeten worden blootgesteld aan onafhankelijkheid. Zodat ze kunnen ontdekken hoe ze willen dat dingen voor zichzelf werken en niet altijd op hun ouders vertrouwen. Dit is wanneer ze dingen kunnen uitzoeken en ook kunnen oefenen met het nemen van beslissingen.

Conclusie

Samen slapen en bedden delen met je kind is goed voor hun veiligheid en geborgenheid. Maar dit zou al heel vroeg op hun leeftijd moeten stoppen voor hun persoonlijke ontwikkeling en groei. Zowel fysiek als psychisch. Ouders die een bed of kamer delen met hun kinderen, hebben een negatieve invloed. Op de kansen op het mentale en fysieke welzijn van hun kind als het opgroeit.

Enquêtes en studies suggereren dat kinderen die bij hun ouders slapen, kunnen lijden aan:

• een laag zelfbeeld

• een hoge afhankelijkheid

• angsten

• een laag geheugen

• obesitas

Het beste lijkt dat ouders stoppen met slapen met kinderen wanneer ze een jaar oud zijn. Omdat dit de leeftijd is waarop baby's gewoonten beginnen te ontwikkelen en hun leerproces efficiënter begint te worden. Anders kunnen ze de gewoonte ontwikkelen om voor alles van jou afhankelijk te zijn.